Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie to jedno z najstarszych i największych zabytkowych nekropolii w Polsce. Znajduje się on w dzielnicy Wola, przy ulicy Młynarskiej 54/58. Powstał 2 maja 1792 roku według projektu Szymona Bogumiła Zuga. W 1833-1835 roku zbudowano na terenie cmentarza kaplicę rodziny Halpertów, która służyła gminie luterańskiej jako kaplica przedpogrzebowa.
Podczas powstania warszawskiego w 1944 roku cmentarz był miejscem ciężkich walk, co spowodowało znaczne zniszczenia na jego terenie. Powstańcy, żołnierze batalionu „Parasol”, zostali wyparci z nekropolii przez niemieckie oddziały 9 sierpnia 1944 roku. Przy wschodnim murze cmentarza znajduje się lapidarium, gdzie zgromadzono płyty i nagrobki, głównie z XIX wieku, które po zniszczeniach trudno było umieścić na pierwotnym miejscu.
Na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie spoczywa około 100 tysięcy osób. Jest to miejsce pochówku wielu znanych Polaków, w tym duchownych, wojskowych, przedsiębiorców, naukowców, artystów i działaczy społecznych. Wśród nich można wymienić Henryka Leopolda Bartscha, duchownego, muzyka i superintendent ewangelicki w Warszawie, Józefa Banka, Sprawiedliwego wśród Narodów Świata, Małgorzatę Braunek, aktorkę, czy Witolda Benedyktyowicza, duchownego i teologa.
Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie został wpisany do rejestru zabytków w 1965 roku, a w 2014 roku, razem z pięcioma innymi nekropoliami tworzącymi zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach, został uznany za pomnik historii. Jest to nie tylko miejsce pochówku, ale również ważny element dziedzictwa kulturowego i historycznego Warszawy.